Yalın Bugün...

Tanıyanlar bilirler, apayrıdır Yalın'ın yeri benim için. 2004'te "Ellerine Sağlık" dediğini ilk kez lisede kaderimi değiştiren SU gezisinden dönerken duymuş, aynı yaz SU'ya girdiğimi bir trende "İstanbul Benden Büyük" dinlerken öğrenmiş, 2005'te KoroSU seçmelerinde "Meleklerin Sözü Var"ı söylemiş, geçtiğimiz yıl dışında hiçbir zaman konserlerini kaçırmamıştım. Biraz da, O sahnedeyken kendi şapşallığımı seyrediyor olduğumu düşündüğümden midir nedir, bir Yalın hayranlığıdır gider durur yıllardır.

Yalın, 4. albümü "Ben Bugün"ü geçtiğimiz aylarda çıkardı. Hemen hemen her albümde olduğu gibi Yalın'ın bu son albümünü de ilk dinlediğimde hiç beğenmedim. Fakat dinleye dinleye alışılan her albüm gibi alışmak bir yana, sevdim ve durmaksızın dinlemeye başladım bir zaman sonra.

"Ben Bugün", 'Neler oluyor?' sorularına neden olacak şekilde elektrosaz sesi ile açılıyor. "Ah Be Kardeşim", bana göre albümün ilk şarkısı olarak çok yanlış bir seçim. Hele ki, bütün şarkıları yıllardır birbirine benzeyen biri için böyle alışılmadık bir açılış hayranlarını ürkütebilirmiş gibime geliyor. - ben ürktüm. Sonradan albümün çıkış şarkısı olarak pazarlandığını da görsem, bu fikrim değişmiş değil.

Daha sonrasında şarkılar her zamanki formunu koruyor olsa da, sözlerinden Yalın'ın ruh halinin oldukça değişmiş olduğunu, son zamanlarda birçok yara aldığını farkediyoruz. "Bir tek sen eksiksin / İşim, gücüm, her şeyim tamam / Bir ev, bir yuva, iki de çocuğa / Yok ben sensiz karışamam" diyor mesela. Hatta bununla da kalmıyor, aynı şarkıda ("Bir Tek Sen Eksiksin") "şişmanlamışsın" sözcüğünü kullanmayı başarıyor. "Bizden geriye kalana bir türlü alışmadım / Sen dön geriye diye yokluğunla tanışmadım" diyor... ("Nerden Nereye") Kısacası artık, "Aşk biraz kendine yalan söylemek gibi" ("Başka Hayatların Kadını") diyebilen, aşkın "Gittim sana güller aldım" evresini geçip acı çekme evresine ulaşmış (ama sanırım henüz/hâlâ olgunlaşamamış) bir Yalın ile karşı karşıyayız "Ben Bugün"de.

Albümün en güzel şarkısı, albümün piyasaya çıkışından aylar önce facebook'ta dinleme fırsatı bulduğumuz, "Ki Sen". Yukarıdaki paragrafta bahsettiğim yeni, 'aşk acısı çeken Yalın' şarkılarından biri aslında. Fakat apayrı bir yerde duruyor bence diğerlerine göre. Yumuşacık bir sitem var şarkıda... Sanki ufacık bir çocuğun kandırıldığındaki çocukça öfkesi gibi... İlk aşkın ardından, yaşadığın güzel şeylerin hatrına, ne yapmış olursa olsun kızamamak gibi eski sevgiliye...

"Ki Sen"den sonraki favorilerimse albümdeki 'gaz' şarkılar. Aşkkolikler marşı denilebilecek bir ritme ve sözlere sahip "Aşk İstiyoruz", yine bir ayrılık şarkısı (fakat bu kez biraz takmamazlık içeren) "İki Kişi" ve bu senenin Eurovision birincisi Fairytale'in kulaklara kazınan keman melodisiyle aşırı benzerliği nedeniyle tartışma konusu olan bir introya sahip "Bit Pazarı"... "İki Kişi"de hoşuma giden bir başka şey ise "Her manevraya müsait şu halime üzülüyorum" cümlesi.

Bunların dışında "Başka Hayatların Kadını" ve "Terazi" özellikle introları ile sevilmeyecek şarkılar değil. ("Teraziyi bulur muydu mucidi / Bir kefesine tartsaydı aşkı" gibi saçmasapan iki dizeyi imha ederseniz.) Ayrıca albümün son şarkısı olan "Duyulurum", Yalın albümlerindeki akustik gitar eşliğinde damar şarkıyla albüm kapatma geleneğini sürdürmüş.

Evet biraz daha aşkı tatmış, acı çekmiş, olgunlaşma yolunda ilerlemiş bir Yalın var bu albümde. Hatta bunu yaparken birkaç saçmasapan şarkı sözü yazası tutmuş, garip yelekler giymiş, saçlarına anlam veremediğim bir şekil yapmış da olabilir. Belki önceki albümlerindeki kadar 'alıştığım ve sevdiğim Yalın' değil belki bu yüzden. Ama yine de ortalamanın üzerinde bir albüm "Ben Bugün".

"Ki sen, benim gözyaşlarımı da gördün

Sen benim ilk aldığım güldün.

Heyecanını kaybetmişsin

Yok inancını kaybetmişsin

Doya doya sarmamışım

Bize çok günah etmişsin"