Yüzünü ıslatmadan ağlamak...

Bir MFÖ şarkısı derdi "Gözyaşlarımızı bitti mi sandın?" diye. Bu şarkıyla tanışmam, ironik bir şekilde gözyaşlarımın tamamen tükendiği zamanlara denk gelir. O yıllardan beri tek bir damla gözyaşı inmiyor yanaklarımdan. Ama ağladığım oluyor tabii ki, olmaz mı... Ve sanki Gripin'in yeni albümündeki yeni şarkısında dediği gibi aynen, günden güne daha bir öğreniyorum yüzünü ıslatmadan ağlamanın ne demek olduğunu.

Gripin, uzun bir aradan sonra yine rakı kokan bir albüm yapıvermiş, ağlatmaya çalışmış herkesi. Rakının yanına biraz İstanbul, biraz Emre Aydın, biraz politikayı da meze yapmış. "Kestiğim ümitlerden yelkenler yaptım" demiş, "Her nereye gidersen, kendinle yüzleşirken kimse duymaz, yalan söyle" yoksa "sustukların büyür içinde" demiş, "zamana bırakma bizi" demiş, "yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın?" diye sormuş sonra ve eklemiş: "ben sensiz İstanbul'a düşmanım".

Ama işte, öyle bir şarkı var ki kadehlerin tükenme hızına ivme üstüne ivme katan; öyle bir şarkı ki hüzün kokan: "Böyle Kahpedir Dünya"... Daha yaşım kaç başım kaç, neden üzülüyorum ki ben dedirtiyor insana. Ağla, geçer diyor, ağla yüzünü ıslatmasan da...

Bense gerçekten biliyorum yüzünü ıslatmadan ağlamanın nasıl bir şey olduğunu. Çok iyi anlıyorum istisnasız her an geçmişi özlemenin ne demek olduğunu. Dört yalnızlıkla bir doğruyu götürmek kadar acı çünkü hayatın dörtte biri bile, öylece kalırsın. Öyle bir dünya ki... Öyle kahpe ki... "İnce ince titremen, soğuktan mı sanırsın?"

"Söyle kaç yaşındasın

Dertlerin başındasın

İstisnasız her an

Geçmişi özlüyorsan

Bilmem kaç yaşındasın

Gözleri yaşlardasın

İstisnasız her an

Yarını düşlüyorsan

Yolculuk nereye

Neler uğruna ölmeye

Dört yalnızlıkla bir doğruyu götürmeye

Hadi durma ağla, ağla

Yaşlar kurur zamanla, ağla

Böyle kahpedir dünya

Son bulur kollarında

Hadi durma ağla, ağla

Yüzünü ıslatmasan da ağla

Belki hepsi bir rüya

Son bulur kollarında."